gazete anamur
ANASAYFA HABER ARA FOTO GALERİ VİDEOLAR ANKETLER SİTENE EKLE RSS KAYNAĞI İLETİŞİM

Sponsor Alanı


Ana Menü

Sponsor Alanı

 

Sponsor Alanı


Dost Siteler

HAVA DURUMU

ANAMUR

Saat

Sponsor Alanı

 

Ziyaretçi Bilgileri

»Aktif 8  
»Bugün 30  
»Toplam 15048467  
Sayın Ziyaretçimiz
»IP'niz | 3.142.35.75
» Bu sitemizi ziyaretiniz

KINALI ELLERİ ÖPÜLESİ KOÇYİĞİTLER

28 Mart 2016, 18:50

                      KINALI ELLERİ ÖPÜLESİ KOÇYİĞİTLER

 "Onlar, aziz vatan topraklarımıza, birlik ve beraberliğimize kast eden hainlere, göğsünü siper eden. Onlar, sıcak yuvalarımızda huzur içinde yaşamamız için gözlerini kırpmadan hayatlarını feda eden nice Koçyiğitlerdir…’’

26 Mart Cumartesi günü, bir gazetemizin ilk sayfasında bir çift el fotoğrafı gözüme çarptı!

Soğuktan morarmış, çatlaşmış adeta o bölgenin vatan topraklarıyla özdeşleşmiş bir çift el…

O bir çift elin üzerinde ise:

‘’İşte Eli Öpülesi Mehmetçik’’ yazılıydı...

Evet, o eli öpülesi elin sahibini, ben çok iyi tanırım.

O bir çift elin, kendisine verilen her türlü göreve olan sadakatini, verilen o görev uğruna gerektiğinde hayatını seve, seve feda eylediğine de tanık oldum, çok iyi bilirim.

O bir çift el; Türk Milletinin aile yapısının direği, hamurunun özü olan analarımızın, kınalar sürerek vatan görevine uğurladığı evlatlarımıza aittir.

Onların kulaklarında anaların, babaların helallikleri çınlar. O helalliklerde, gerektiğinde ‘canın vatan uğruna feda olsun’ denen cümle; o Koçyiğitleri anlatır.

O bir çift el; yeri gelir pençe, pençe kavrar ay yıldızlı sancağı gönderden indirmez. Yeri gelir pençe, pençe sarmalar vatan belledikleri toprağı, düşmana asla teslim etmez.

O bir çift el; savaş meydanlarının korkusuz yiğitlerini tarifler, tarih sayfaları koymuştur adını, ona tüm dünya: Mehmetçik der.

Savaş meydanları, o bir çift pençeden öğrenmiştir vatan sevdasını, tarihe yazılan nice kahramanlıkları…

Bu gerçeği görmezden, bilmezden gelen kimilerine, tokat gibi yanıt; yakın tarihimizden Çanakkale’den, Dumlupınar’dan, Sakarya’dan, İzmir’den, Kore’den, Kıbrıs’tan, şimdilerde ise güneydoğumuzdan gelir…

An gelir, savaş meydanlarının korkusuz yiğitleri olur; vatanımıza göz diken küffarı boğar, ezer geçer o bir çift pençeli el,

An gelir, milletimizin dirliğine, birliğine göz diken hainleri yok eder; iman dolu o korkusuz yürekler.

Onlar, şimdilerde ülkemizin kamu güvenliğini bozan, bozmaya yeltenen teröristlere karşı savaşan, bu hainlerin kazdığı içi patlayıcılarla döşeli hendekleri yok eden, oralarda patlayan çeşit, çeşit bombalara göğüslerini siper eden, bölge halkımızın yardımına koşan Kahraman Polislerimizdirler.

Onlar, şimdilerde hudut boylarında ülke güvenliği için gece gündüz demeden nöbet tutan, gerektiğinde ülkemize kast eden iç ve dış hainlerle savaşan, bu savaşta canını hiçe sayan, Kahraman Mehmetçiklerimizdirler;

Onlar:

O bölgelerde görev yaparken soğuktan morarmış, çatlamış, derileri paramparça olmuş ama pençe, pençe kavramaktan asla vazgeçmedikleri o aziz vatan topraklarından; bize, hepimize şu çok önemli mesajı vermektedirler:

Bu vatan toprakları bizim hepimizin. Ana vatanımız, anamızın ak sütü gibi bize helal olan.

Bu ‘Gazi Toprakların’ her bir karışının bedeli kanla, canla ödendi. Bu son vatan, bu topraklar atalarımızdan armağan.

Tarih sayfaları bu toprakların bizim oluşunu, adını ‘Anadolu’ koyuşumuzu 1071’den beri yazar.

Her dönemin bir bedeli olmuştur, her bedelin altında gerçekler yatar.

Ama bu toprakların bir tek gerçeği var:

Adı vatan. Bizim vatanımız.

Tarih sayfaları; bedelinin kanlarımızla, canlarımızla ödendiğini yazar.

Onun içindir ki, bu son vatan topraklarının gerçeği de biziz, sahibi de biz.

Asırlık bir çınar olmuşuz kök salmışız bu topraklara.

Türk’ü de biziz, Kür’dü de biz.

Laz’ı da biziz, Çerkez’i de biz.

Arap’ı da biziz, Çingene’si de biz.

Alevi’si, Sünni’si ne fark eder?

Aynı dine, yüce İslam’a inananlar değil miyiz?

Tarihten gelen zenginliğimizi gösterir; inancıyla, kimliğiyle diğer yurttaşlarımız.

Türk Milleti olarak bir bütünüz, kardeşçe yaşarız hepimiz.

Dilimiz, dinimiz, örfümüz, geleneklerimiz, adetlerimiz bir arada yaşar.

Kız, alıp kız vermişiz; canımız, canınıza, kanınız kanımıza karışmış, aile birlikteliğimizi kurmuşuz bu topraklarda…

Onun için o ellere; o donmuş, parçalanmış ellere iyi bakın!

O bir çift el: Aziziye Tabyalarındaki Nene Hatun’u, istiklal savaşımızda kağnılarıyla cepheye silah taşıyan analarımızı anlatır.

O bir çift el: Anadolu’dur.

O bir çift el: Vatan toprağımızdır.

O bir çift el: Türk Milletinin, vatan topraklarını kavrayan pençeleridir.

O bir çift el: Birbirine kenetlenmiş milyonlarca cesur yüreği anlatır.

O pençe, pençe tutuşan eller;

Bilinsin ki, hem yaşanan terör belasını, hem de ardındaki iç ve dış mihrakları en kısa zamanda yok edip muzaffer olacaktır.

Unutulmasın ki, bu toprakların mazisi zaferlerle doludur.

O zaferler; ‘kınalı elleri öpülesi nice Koçyiğitlerle’ kazanılmıştır.

Bu toprakların Koçyiğitleri bitmeyeceğine göre, tarih sayfalarının yazacağı daha çok zaferler vardır…

 

Atilla Çilingir

www.atillacilingir.com

28 Mart 2016

Bu haber 856 defa okunmuştur.

Delicious  Facebook  FriendFeed  Twitter  Google  StubmleUpon  Digg  Netvibes  Reddit
2024 yerel seçim değerlendirme-225 Nisan 2024

Sponsor Alanı


SON HABERLER

Sponsor Alanı

 

Son Dakika Haber

Sponsor Alanı

 

Her Hakkı Saklıdır - 2012 (Fatma ARIKAN)
RSS Kaynağı | Anasayfa | İletişim

(c)2012 Gazete Anamur